Reageer
met Empathie
Pauls baan kan hem financiële onafhankelijkheid geven en zijn zelfvertrouwen versterken. Terwijl Lucy's dagelijkse aanvallen zijn zelfbeeld ondermijnen, kan werken hem een gevoel van voldoening en eigenwaarde geven. Voor Paul kan naar kantoor gaan tijdelijk een uitlaatklep zijn en een veiliger gevoel geven. De werkplek kan een plek zijn waar hij informatie over huiselijk geweld en hulpverlening kan vinden, los van Lucy’s controle. Als Lucy zijn sociale contacten met vrienden en familie heeft beperkt, kan hij zich eenzaam voelen. In dat geval zijn collega’s misschien zijn enige steun en gezelschap. Zij kunnen hem begrip tonen en hem in deze moeilijke tijd ondersteunen.
Net als veel andere slachtoffers kan Paul bang en nerveus zijn om over zijn ervaringen te praten. Hij ziet misschien niet meteen dat het om huiselijk geweld gaat; hij weet alleen dat er iets niet klopt. Als dit de eerste keer is dat hij erover praat, is dat een belangrijke stap om de stilte en schaamte te doorbreken, waardoor hij hulp kan zoeken. Slachtoffers hechten vaak veel waarde aan een luisterend oor en praktische steun. Paul zal het waarschijnlijk waarderen dat zijn collega aanbiedt om te praten, zelfs als hij zegt dat het ‘goed’ met hem gaat. Het helpt als zijn collega empathie en begrip toont, goed luistert en vriendelijke vragen stelt. Door Pauls keuzes te respecteren en zijn tempo te volgen, krijgt hij het gevoel dat hij de controle heeft. Daarnaast kan de collega Paul ondersteunen door praktische hulp te bieden en informatie te delen over hulpbronnen op het werk en externe diensten. Het is aan Paul om te bepalen of hij gebruik wil maken van die ondersteuning. Door aan te bieden het gesprek voort te zetten, laat de collega zien dat hij er voor Paul is en dat hulp beschikbaar is wanneer hij er klaar voor is.
Pauls collega maakt zich misschien zorgen dat hij iets verkeerd zegt, maar een ondersteunende reactie hoeft niet perfect te zijn. Tijdens het gesprek kan de collega belangrijke boodschappen overbrengen: dat Paul belangrijk is, dat hij hem gelooft, dat het misbruik niet zijn schuld is en dat hij wil helpen. Door zich te richten op Paul’s gedachten, gevoelens en behoeften, kan hij een veilige en ondersteunende omgeving creëren. Als de collega vermoedt dat er iets mis is, maar Paul geen contact heeft gezocht, is het belangrijk dat ze zich in een privéomgeving bevinden en het gesprek voorzichtig en zonder oordeel aangaan. Een open vraag zoals “Ik heb je al een tijdje niet gezien, hoe gaat het met je?” kan Paul aansporen om te praten. Ook kan hij voorzichtig ingaan op veranderingen in gedrag, bijvoorbeeld: “Ik merk dat je gestrest lijkt, gaat alles goed?” Deze aanpak helpt het vertrouwen te versterken en maakt het voor Paul makkelijker om zijn ervaringen te delen.
Als Paul zijn collega zou vertellen dat hij ernstig gevaar loopt of dat zijn leven in gevaar is, moet de collega de vertrouwelijkheid doorbreken en zijn bezorgdheid signaleren. Dit betekent dat andere mensen, en mogelijk de politie, betrokken moeten worden om op een juiste en veilige manier te handelen. In zulke situaties kan het nodig zijn om de vertrouwelijkheid te doorbreken om levens te beschermen.