Reageer
met Empathie
Na de aanranding kan Maggie haar werk zien als een nuttige afleiding die haar helpt om opdringerige flashbacks en herinneringen te verlichten. De werkomgeving kan haar een gevoel van vertrouwdheid en veiligheid geven, en collega’s kunnen mogelijk helpen om haar gevoelens van vervreemding te verminderen. Omdat Maggie dagelijks contact heeft met haar collega’s, kunnen zij veranderingen in haar gedrag opmerken en zo de kans krijgen om haar steun te bieden.
Net als veel andere slachtoffers kan Maggie bang en nerveus zijn om over haar ervaringen te praten. Seksueel geweld wordt zelden gemeld omdat het de meest gestigmatiseerde vorm van geweld en misbruik is. Slachtoffers voelen zich vaak erg beschaamd en denken dat anderen hen niet zullen geloven of hen juist zullen veroordelen. Ze hechten vaak veel waarde aan een luisterend oor en praktische hulp. Maggie zal het waarschijnlijk waarderen dat haar collega haar aanbiedt om te praten en haar aanmoedigt om dat te doen. Het helpt als haar collega empathie en begrip toont, goed luistert en vriendelijke vragen stelt. Door Maggie’s keuzes te respecteren en haar tempo te volgen, kan ze zich meer in controle voelen. Haar collega kan Maggie ondersteunen door praktische hulp te bieden, informatie te delen over hulpbronnen op het werk en externe diensten, inclusief medische ondersteuning indien nodig. Het is aan Maggie om zelf te beslissen of ze gebruik wil maken van die ondersteuning. Door aan te bieden het gesprek voort te zetten, wordt duidelijk dat er hulp beschikbaar is wanneer Maggie daar klaar voor is.
Maggie’s collega maakt zich misschien zorgen dat ze iets verkeerds zegt, maar een ondersteunende reactie hoeft niet perfect te zijn. Tijdens het gesprek kan haar collega belangrijke boodschappen overbrengen: Maggie is belangrijk, ze gelooft Maggie, het seksueel geweld is niet Maggie’s schuld en ze wil helpen. Door zich te richten op Maggie’s gevoelens, gedachten en behoeften, kan ze een veilige en ondersteunende omgeving creëren. Als haar collega vermoedt dat er iets aan de hand is, maar Maggie geen contact heeft gezocht, is het belangrijk dat ze zich in een privéomgeving bevinden. Het gesprek moet voorzichtig en zonder oordeel verlopen. Een open vraag zoals “Ik maak me zorgen om je; is er iets gebeurd?” kan Maggie stimuleren om te praten. Ook het voorzichtig aangeven van veranderingen in haar gedrag, bijvoorbeeld met “Je lijkt van streek, ik wil je graag helpen,” helpt om vertrouwen op te bouwen. Deze aanpak maakt het voor Maggie makkelijker om haar ervaringen te delen.
Als Maggie haar collega vertelt dat ze ernstig gevaar loopt of dat haar leven in gevaar is, moet haar collega de vertrouwelijkheid doorbreken en haar zorgen escaleren. Dit is nodig om andere mensen, en mogelijk de politie, te betrekken en op een juiste manier te handelen. In zulke situaties mag de vertrouwelijkheid worden geschonden om levens te beschermen en te redden.